W czasie Eucharystii, nieustannym misterium Paschy, wyczekujemy przyjścia Pana Jezusa w konsekracji, przeistoczenia Boga w święty pokarm życia dla chrześcijan. Przyjmuję Go wówczas w ciele, zapraszam do serca, On ogrania mój słaby i niegodny umysł, moje myśli i emocje. Nie ja Jego, lecz On przetrawia mnie. Zabieram go ze sobą, wbudowuję w siebie, Jego konające serce Boga, który z miłości do człowieka ogołocił samego siebie i stał się czymś tak ludzkim jak pokarm..
Pokarm jest nam niezbędny do życia, nas od-żywia, o-żywia, daje życie, uzdrawia, zbawia. Nasze ciała formują się z tego co jemy. A czym na co dzień karmimy nasze serca – naszą duszę i ducha, nasze wnętrza? Dusza głodna, uboga cierpi i umiera. Jest samotna, niezrozumiała dla samej siebie i nierozumiejąca sensu życia i świata. Jeśli chcę być przyjacielem Chrystusa, przybranym dzieckiem Bożym – muszę się karmić duszę Jego obecnością, pokarmem na Życie wieczne.
Bóg-pokarm czeka na nas wiernie w tabernakulum w postaciach Eucharystycznych. Czy może być większa miłość? Zstępuje do nas Bóg żywy przez ręce kapłana w Świętej Hostii. Czy trzeba czegoś więcej by zrozumieć sens adoracji? Nie ma innej odpowiedzi na tę Miłość jak tylko nasze uwielbienie z dziękczynieniem.. Obecność, która daje pokój, by móc przekazać go innym.
„Ciało Chrystusowe zbaw mnie.” „W ranach swoich ukryj mnie..”
A. z Malina
ZAPRASZAMY W KAŻDY CZWARTEK NA ADORACJĘ NAJŚWIETSZEGO SAKRAMENTU /w I czwartek prowadzona ze śpiewem i tekstami, w pozostałe czwartki w ciszy/. Jest też w tym czasie okazja do spowiedzi…
Live a Reply