Wtorek, 22 Sierpnia : Św. Epifaniusz z Salaminy

   Jak mówić? Jaką pochwałę mógłbym wypowiedzieć dla chwalebnej i świętej Dziewicy?  Ona przekracza wszelkie byty, z wyjątkiem samego Boga; z natury jest piękniejsza niż cherubinowie, serafinowie i wszystkie zastępy aniołów. Ani język z nieba, ani z ziemi, ani nawet anielski nie wystarczyłby, by Ją chwalić. Błogosławiona Dziewica, czysta gołębica, niebieska oblubienica, świątynia i tron boskości! Chrystus, jaśniejące słońce w niebie i na ziemi, jest Twój.  Jesteś świetlistym obłokiem, który zniósł Chrystusa — lśniącą błyskawicę, która oświeca świat.
   Bądź pozdrowiona, pełna łaski, bramo niebios; o Tobie mówi autor Pieśni nad Pieśniami, kiedy woła: „Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym” (4,12). […] Święta Matko Boża, nieskalana owieczko, wydałaś na świat Baranka, Chrystusa, Słowo wcielone w Tobie… Co za zadziwiający cud na niebie: niewiasta przyobleczona w słońce (Ap 12,1), niosąca światło w swych ramionach! […] Co za zadziwiający cud na niebie: Pan aniołów stał się niemowlęciem Dziewicy. Aniołowie oskarżali Ewę; teraz wychwalają Maryję, bo podniosła Ona Ewę z jej upadku i otworzyła niebo Adamowi wygnanemu z Raju. […]
    Ogromna jest łaska dana tej świętej Dziewicy. To dlatego Gabriel się najpierw do Niej zwraca z takim pozdrowieniem: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”, jaśniejąca jak niebo. „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”, Dziewico ozdobna w liczne cnoty… „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”,  poisz spragnionych słodyczą wiecznego źródła. Bądź pozdrowiona, święta, niepokalana Matko; Ty zrodziłaś Chrystusa, który istniał przed Tobą. Bądź pozdrowiona, królewska purpuro, Ty przyoblekłaś się w króla nieba i ziemi. Bądź pozdrowiona, zapieczętowana księgo; dałaś światu czytać Słowo, Syna Ojca.