Poniedziałek, 4 Września : Faustyn

Nasz Zbawiciel stał się prawdziwie Chrystusem lub Mesjaszem poprzez wcielenie i stał się prawdziwym królem i prawdziwym kapłanem: On sam jest jednym i drugim, ponieważ w niczym nie trzeba umniejszyć Zbawiciela. Posłuchajcie Go, jak mówi, że został ustanowiony królem: „Ja zostałem ustanowiony królem na Syjonie, świętej górze jego” (Ps 2,6 Wlg). Posłuchajcie jeszcze świadectwa Ojca, potwierdzającego, że jest kapłanem: „Tyś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka” (Ps 110,4)… Jest On zatem, przez swoje wcielenie, zbawicielem, kapłanem i królem. Ale otrzymał namaszczenie duchowe, a nie namacalne. Ci, którzy u Izraelitów byli kapłanami i królami, otrzymywali namaszczenie olejem, który czyniło z nich kapłanów i królów. Żaden z nich nie posiadał tych dwóch tytułów: każdy z nich był albo kapłanem, albo królem. Doskonałość i całkowita pełnia należą wyłącznie do Chrystusa, który przybył wypełnić Prawo.
Chociaż żaden z nich nie posiadał dwóch tytułów, jednakże – ponieważ otrzymali namacalne namaszczenie olejem królewskim lub kapłańskim – nazywano ich „mesjaszami” lub „chrystusami”, to znaczy „namaszczonymi” (por. Ps 89). Podczas gdy Zbawiciel, który jest prawdziwie Chrystusem, został namaszczony Duchem Świętym, aby wypełniło się to, co powiedziano o Nim: „Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości hojniej niż równych ci losem” (Ps 45,8). On jest ponad swoimi towarzyszami, którzy noszą to miano „chrystusa”, ponieważ został namaszczony olejkiem radości, który nie oznaczy nic innego jak Ducha Świętego.