Czwartek, 4 Kwietnia : Św. Grzegorz Wielki

Teraz słyszę o zmartwychwstaniu i zastanawiam się, co stanie się z tym zmartwychwstaniem. Wierzę, że moim przeznaczeniem jest zmartwychwstanie, ale chcę wiedzieć, jakiego rodzaju istotą będę. Muszę wiedzieć, czy zmartwychwstanę w innym ciele, być może duchowym, przez co rozumiem niecielesne, czy w ciele, w którym umrę. Ale jeśli zmartwychwstanę w ciele duchowym, to nie będę już ja, który zmartwychwstanie. Jak może być prawdziwe zmartwychwstanie, jeśli moje ciało nie może być prawdziwym ciałem? Rozsądek wyraźnie sugeruje, że jeśli nie ma prawdziwego ciała, to oczywiście nie będzie prawdziwego zmartwychwstania. Nie, nie mamy prawa mówić o zmartwychwstaniu, dopóki to, co upadło, nie zostanie wskrzeszone.
A zatem, błogosławiony Hiobie, rozwiej mgłę naszych wątpliwości, a ponieważ dzięki łasce, która spłynęła na ciebie od Ducha Świętego, zacząłeś mówić nam o nadziei naszego zmartwychwstania, pokaż nam wyraźnie, czy to nasze ciało naprawdę zmartwychwstanie. Tekst mówi: „Znów przyoblekę się w moją skórę” (Hi 19,26 Wlg). Słowo „moja skóra” usuwa wszelkie wątpliwości co do prawdziwego zmartwychwstania, ponieważ nie jest prawdą, że w chwale zmartwychwstania nasze ciało musi być niewidoczne, bardziej subtelne niż wiatr i powietrze. W chwale zmartwychwstania nasze ciało będzie niewątpliwie subtelne z powodu manifestacji jego duchowej mocy, ale będzie namacalne z powodu prawdy o jego naturze.
To dlatego nasz Odkupiciel pokazał również swoim uczniom, którzy wątpili w Jego zmartwychwstanie, swoje ręce i bok, i zaproponował im, aby poczuli Jego kości i ciało: „Dotknijcie się Mnie i przekonajcie – powiedział do nich, duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (Łk 24,39).