Czwartek, 4 Lipca : Św. Jan Chryzostom

      Uczeni w Piśmie mówili: „On bluźni! Któż może odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga?” Czy On potępił takie stwierdzenie? Gdyby nie był równy Bogu, musiałby powiedzieć: „Dlaczego przypisujecie mi taką zarozumiałość?” Ale On nie powiedział nic podobnego. Przeciwnie, potwierdził stwierdzenie swoich wrogów. Podejrzanym jest dawać świadectwo o samym sobie. Lepiej, by o prawdzie świadczyli inni – nie tylko przyjaciele, ale nawet wrogowie. Nasz Pan okazał swoją moc przez przyjaciół, kiedy powiedział do trędowatego: „Chcę, bądź oczyszczony” (Mk 1,41) i do setnika: „U nikogo w Izraelu nie znalazłem takiej wiary” (Mt 8,10). Teraz sprawił, że zaświadczyli także Jego wrogowie. […]
      Jest tu jeszcze inne świadectwo boskości Jezusa Chrystusa, wynikające z faktu, że jest On równy Ojcu. Nie tylko sam Bóg może odpuszczać grzechy, ale też jedynie Bóg może przenikać myśli ukryte w sercu. Jest napisane: „Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: Czemu nurtują te myśli w waszych sercach?” Prorok pisze: „Ty znasz serca ludzi” (2Kr 6,30); „Bóg przenika serca i nerki” (Ps 7,10); „Człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce” (1Sm 16,7). Tym samym, Chrystus daje kolejny dowód swojej dobroci: „Czemu źle myślicie w waszym sercu?”
      „Co jest łatwiejsze: uzdrowić chore ciało czy przebaczyć grzechy duszy? Dusza jest wyżej, a jej choroby są trudniejsze do uleczenia. Ale ponieważ nie widać tego uzdrowienia, uczynię na waszych oczach widzialne uzdrowienie, jednakże mniej ważne”. Jezus sprawia, że paralityk wstaje i odsyła go do domu”.  Tak jakby mówił mu: „Przez to, że przyszedłeś, chciałem uzdrowić tych ludzi, którzy wydawali się zdrowi, ale którzy chorowali na duchu. Ponieważ jednak nie chcieli oni, idź do domu, tam przynajmniej, twoje uzdrowienie przyniesie owoce”.