Pragnienie zaszczytnych miejsc, najwyższych urzędów i honorów było dla braci – Jakuba i Jana chęcią posiadania autorytetu wśród innych. Dlatego Jezus przeciwstawia się ich żądaniu. Odkrywa tajniki ich myśli, mówiąc im: „Kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich”. Mówiąc inaczej: Jeśli chcecie pierwszych stanowisk i najwyższych zaszczytów, szukajcie ostatniego stanowiska, starajcie się być prości, skromni i najmniejsi z wszystkich. Służcie innym. Ta cnota da wam zaszczyty, których pragniecie. Zawsze miejcie w pamięci najlepszy przykład, gdyż „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45). Tak oto osiągniecie chwałę i sławę. Popatrzcie na mnie – nie szukam zaszczytów ani sławy, a przecież dobro, które świadczę, jest nieskończone.
Wiemy, że zanim Chrystus przyjął postać ludzką, zanim się uniżył, panowało zagubienie i zniszczenie. Ale kiedy został uniżony, wszystko naprawił. Zniósł przekleństwo, zniszczył śmierć, przywrócił raj, uśmiercił grzech, otworzył bramy nieba, aby wprowadzić tam ludzkość. Szerzył wiarę na całym świecie. Zniweczył błąd i przywrócił prawdę. Wprowadził na królewski tron zalążek naszej natury. Chrystus dał nam nieskończenie liczne dobra, których żadne słowo ludzkie nie jest w stanie opisać. Zanim został uniżony, znany był tylko aniołom, ale ponieważ poniżył się, cały rodzaj ludzki mógł Go poznać.
Live a Reply