Widzimy, że Bóg stworzył nas z takimi pragnieniami, że nic stworzonego nie jest w stanie nas zaspokoić. Przedstaw duszy wszystkie bogactwa i skarby świata, a nic jej nie zaspokoi: Bóg, stworzywszy ją dla siebie, tylko On jest w stanie zaspokoić wszystkie jej ogromne pragnienia. Tak, moi bracia, nasza dusza może kochać Boga, co jest największym z wszelkiego szczęścia!
Kochając Go, mamy wszystkie dobra i przyjemności, których możemy pragnąć na ziemi i w niebie (por. Ps 73,25). Wciąż możemy Mu służyć: innymi słowy, uwielbiać Go w każdym działaniu naszego życia. Nie ma najmniejszej rzeczy, którą robimy, a przez którą Bóg nie byłby uwielbiony, jeśli robimy to z myślą o podobaniu się Jemu. Nasze zajęcie, gdy jesteśmy na ziemi, nie różni się niczym od zajęcia aniołów, którzy są w niebie: jedyną różnicą jest to, że widzimy wszystkie te dobra tylko oczami wiary. […]
Tak, moi bracia i siostry, nasza dusza będzie wieczna w przyszłości, podobnie jak sam Bóg. Nie, nie, moi bracia, nie idźmy dalej; gubimy się w tej otchłani wielkości.
Live a Reply