„Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew”. Czy zawsze będą już tak płakać? Na pewno nie: „Z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy” (Ps 126,6). I będą mieli powód do radości, bo przyniosą swoje snopy chwały. Ale, powiecie, to nadejdzie w dniu ostatecznym, w momencie zmartwychwstania, a oczekiwanie jest takie długie. Nie traćcie odwagi, nie poddawajcie się tej dziecinadzie. Oczekując, otrzymacie „zadatek Ducha” (2 Kor 1,22), wystarczająco, aby żąć w radości już dzisiaj. Siejcie w sprawiedliwości, mówi Pan, i zbierajcie nadzieję życia wiecznego. On już was nie odsyła do ostatniego dnia, kiedy wszystko będzie wam dane prawdziwie, a nie w nadziei. On mówi o chwili obecnej. Rzecz jasna, nasza radość będzie wielka, a szczęście nieskończone, kiedy zacznie się prawdziwe życie. Ale i teraz, w nadziei, tak wielka radość nie może być tej radości pozbawiona.
Live a Reply