Bracia moi, nie odkładajmy dłużej powrotu do Boga. […] Skoro Bóg daje wam dziś łaskę, dlaczego z niej nie korzystacie? Czyż mówienie, że nie ma pośpiechu, że macie czas, nie jest, bracia moi, nierozsądnym rozumowaniem?
Popatrzcie, do czego jesteście zdolni, gdy jesteście chorzy. Otóż, do niczego! Nie możecie nawet dokonać aktu skruchy, bo tak jesteście zajęci waszymi cierpieniami, że nie myślicie o swoim zbawieniu. Tak, moi bracia, czyż nie jesteśmy zbyt nieszczęśliwi, by czekać, że śmierć nas nawróci? Uczyńcie choć tyle dla waszej biednej duszy, co robicie dla swojego ciała, które jest tylko czymś, co zgnije i co wkrótce stanie się pożywieniem najpodlejszych zwierząt. Kiedy jesteście poważnie ranni, czy czekacie pół roku lub rok, żeby zastosować lekarstwo, które jest konieczne do odzyskania zdrowia? A kiedy zaatakowała was dzika zwierzyna, czy czekacie, aż was pożre do połowy, zanim zaczniecie wołać o ratunek? Czy nie wzywacie od razu kogoś na pomoc? Dlaczego, bracia moi, nie reagujecie tak samo, kiedy wasz biedna dusza jest splamiona i zniekształcona grzechem, poddana pod tyranię demonów? Dlaczego nie przyzywacie od razu pomocy z nieba i nie uciekacie się do pokuty?
Tak, moi bracia, bez względu na to, jak wielkimi grzesznikami jesteście, jeśli chcecie kiedyś porzucić grzech, dlaczego nie porzucicie go dzisiaj, skoro Bóg daje wam na to czas i łaskę?
Live a Reply