„Gdy wody wstrzyma – jest susza; zwolni je – ziemię spustoszą” (Hi 12,15). Przez wodę rozumiemy wiedzę kaznodziejską, jak napisano: „Głęboką wodą jest słowo, które pochodzi z ust mędrca, a przelewający się strumień jest źródłem mądrości”. Kiedy woda jest wstrzymana, wszystko wysycha. Tak, zabierzcie wiedzę kaznodziejom, a serca, które mogły zazielenić się nadzieją wieczności, natychmiast uschną, tak że zamieszkają w suszy rozpaczy, pielęgnując przemijające, ignorując nadzieję na to, co przetrwa.
A jeśli przez wodę rozumiemy łaskę Ducha Świętego, jak mówi słowo Prawdy w Ewangelii: „Kto wierzy we Mnie – jak mówi Pismo – z jego wnętrza wypłyną strumienie wody żywej” i Ewangelista natychmiast dodaje: „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego”. Ta interpretacja jest wyraźnie zgodna ze słowami Hioba: „Gdy wody wstrzyma – jest susza”, ponieważ jeśli łaska Ducha Świętego zostanie odebrana duchowi tego, kto słucha Słowa, jego umysł, który był już zielony nadzieją, gdy usłyszał, natychmiast usycha. A mówienie nie o wodzie, ale o wodach, w liczbie mnogiej, jest powrotem do łaski siedmiu darów duchowych, ponieważ jak wiele darów wypełnia każdego z nas, tak wiele wód wlewa się do naszych serc.
Live a Reply