Piątek, 15 Marca : Św. Augustyn

„Zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Rzekli więc Jego bracia do Niego: «Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz». Powiedział więc do nich Jezus: «Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was – zawsze jest do rozporządzenia»”(J 7,2-6). W taki sposób Jezus odpowiadał tym, którzy radzili Mu szukać chwały: „czas mojej chwały jeszcze nie nadszedł”. Spójrzcie na głębię tej myśli: zachęcają Go do szukania chwały, ale On pragnie, by upokorzenie poprzedziło wyniesienie. To przez pokorę chce przebić sobie drogę do chwały. Uczniowie, którzy chcieli siedzieć po Jego prawej i lewej stronie (Mk 10,37), też szukali ludzkiej chwały; widzieli tylko kres drogi, nie biorąc pod uwagę drogi, która miała ich tam doprowadzić. Pan zatem przypomniał im prawdziwą drogę, żeby doszli do ojczyzny w należyty sposób. Ojczyzna jest wzniosła, ale droga pokorna. Ojczyzną jest życie Chrystusa; droga to Jego śmierć. Ojczyzna to przybytek Chrystusa, droga – to Jego Męka. […]
Miejmy zatem prawe serce; czas naszej chwały jeszcze nie nadszedł. Posłuchajmy tego, co mówi się do tych, którzy kochają ten świat, jak bracia Pana: „Wasz czas jest zawsze stosowny, ale nasz jeszcze nie nadszedł”. Ośmielmy się tak powiedzieć. My, którzy jesteśmy Ciałem naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Jego członkami, którzy uznajemy Go z radością za naszego władcę, powtórzmy te słowa, skoro to dla nas raczył je wypowiedzieć pierwszy. Kiedy ci, którzy kochają świat, obrażają naszą wiarę, powiedz im: „Wasz czas jest zawsze stosowny, ale nasz jeszcze nie nadszedł”. Apostoł Paweł bowiem nam powiedział: „Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu”. Kiedy nadejdzie nasz czas? „Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale” (Kol 3,3-4).
„Nasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu”. Można by powiedzieć w zimie: to drzewo jest martwe, na przykład figowiec, grusza lub jakiekolwiek inne drzewo owocowe; w okresie zimy zdaje się pozbawione życia. Ale lato dowodzi czegoś innego i pozwala osądzić, czy jest żywe. Naszym latem jest objawienie Chrystusa.