Biada tym, którzy trzymają swoje bogactwa na przechowanie!
Biada tym, którzy szukają chwały u ludzi!
Biada tym, którzy zakradają się między bogatych,
zamiast pragnąć chwały Bożej, bogactw Bożych,
zjednoczenia z Nim i z niczym innym,
bo próżny jest świat i wszystko, co jest na świecie,
wszystko będzie próżnością próżności. […]
Biada, duszo moja, tym, którzy pragną chwały ludzkiej,
bo wtedy będą pozbawieni chwały Bożej!
Biada, duszo moja, tym, którzy gromadzą swe bogactwa,
bo tam będą tęsknić za kroplą wody!
Biada, duszo moja, tym, którzy pokładają nadzieję w człowieku,
bo człowiek umrze, a wraz z nim ich nadzieje,
a wtedy znajdą się pozbawieni nadziei!
Biada, duszo moja, tym, którzy znajdują odpoczynek na tym świecie,
bo tam znajdą wieczne utrapienie!
Powiedz mi, duszo moja, dlaczego jesteś smutna? Czego szukasz z dóbr tego życia?
Odpowiedz mi, a nauczę cię użyteczności każdego z nich.
Pozwól się pouczyć, a dowiesz się, co jest dobre w każdym.
Czy chcesz być chwalona, powiedz mi, czy chcesz być chwalona?
Posłuchaj więc, czym jest honor, a czym hańba.
Honorem jest czcić wszystkie istoty, ale Boga ponad nimi wszystkimi,
za całe bogactwo spełniać Jego przykazania
i dla nich cierpieć urągania, zniewagi
dla nich znosić wszelkiego rodzaju obelgi.
Bo kiedy, moja duszo, starałaś się przy jakiejś okazji
uczcić Boga, uwielbić Go i za to zostałaś znieważona, wzgardzona,
wtedy dostąpiłeś czci i chwały, które ci pozostały,
bo chwała Boża nie omieszka przyjść na ciebie;
wtedy wszyscy aniołowie będą cię chwalić,
bo uczciłaś Boga – Boga, którego opiewają.
Live a Reply